Το βραβείο Νόμπελ Χημείας απονεμήθηκε για εξαιρετικά επιτεύγματα στην έρευνα της δομής των πρωτεϊνών. Οι βραβευθέντες ήταν ο Αμερικανός επιστήμονας Ντέιβιντ Μπέικερ και οι Βρετανοί ερευνητές Τζον Τζάμπερ και Ντέμης Χασάμπης για τη συμβολή τους στην «αποκάλυψη του κώδικα των πρωτεϊνικών δομών». Ο Ντέιβιντ Μπέικερ αναγνωρίστηκε για την επινόηση μεθόδων δημιουργίας εντελώς νέων τύπων πρωτεϊνών, ένα επίτευγμα που οι επιστήμονες θεωρούσαν σχεδόν αδύνατο. Οι νέες αυτές τεχνικές αξιοποιήθηκαν για να ανοίξουν νέους ορίζοντες στη βιοχημεία και την ιατρική.
Από την άλλη πλευρά, ο John Jumper και ο Demis Hassabis ανέπτυξαν ένα προηγμένο μοντέλο τεχνητής νοημοσύνης για την πρόβλεψη των πολύπλοκων δομών των πρωτεϊνών. Η βάση αυτού του νευρωνικού δικτύου εγκαινιάστηκε το 2020 και αποτελεί σοβαρή επανάσταση στην υπολογιστική μοντελοποίηση. Έχει ευρείες εφαρμογές σε τομείς όπως τα φαρμακευτικά προϊόντα και η βιοτεχνολογία.
Με αυτόν τον τρόπο, η έρευνα του David Baker το 2003 και η ανάπτυξη των νευρωνικών δικτύων από τους Βρετανούς αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους για την κατανόηση και την εφαρμογή της επιστήμης των πρωτεϊνών. Οι νέες αυτές εξελίξεις θα εμβαθύνουν την κατανόηση των βιολογικών διαδικασιών σε μοριακό επίπεδο και θα ανοίξουν νέες προοπτικές για την ανάπτυξη φαρμάκων και θεραπευτικών ουσιών.
Το βραβείο Νόμπελ Φυσικής απονεμήθηκε στον Αμερικανό επιστήμονα John Hopfield και στον Βρετανό ερευνητή Geoffrey Hinton για το εξαιρετικό έργο τους στη μηχανική μάθηση. Ο John Hopfield πιστώνεται με την εφεύρεση ενός συνειρμικού νευρωνικού δικτύου που είναι ικανό να ανακατασκευάζει ολόκληρες εικόνες από μερικές, σπασμένες ή αλλιώς αλλοιωμένες εκδόσεις. Η τεχνολογία αυτή ανέπτυξε εκτεταμένη έρευνα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται πληροφορίες και αναδομεί μνήμες.
Ενώ ο Geoffrey Hinton έλαβε το ίδιο κύρος για τη δημιουργία ενός επαναλαμβανόμενου νευρωνικού δικτύου που βοήθησε σημαντικά στην αναγνώριση και ανάλυση συγκεκριμένων στοιχείων σε εικόνες και ακολουθίες δεδομένων, το έργο του κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά των σύγχρονων μεθόδων επεξεργασίας φυσικής γλώσσας και εκείνων της όρασης υπολογιστών.
Το έργο τους στη δεκαετία του 1980 υπήρξε θεμελιώδες για ολόκληρη την πρόσφατη έκρηξη της τεχνητής νοημοσύνης, τόσο ως προς την τεχνολογική όσο και ως προς την εννοιολογική θεμελίωση ποικίλων κατευθύνσεων ανάπτυξης στον τομέα αυτό. Τα επιτεύγματα αυτά μαρτυρούσαν όχι μόνο τον σπουδαίο ρόλο της θεωρητικής έρευνας στη βασική φυσική και την επιστήμη των υπολογιστών, αλλά υπογράμμιζαν επίσης τη δύναμη μιας διεπιστημονικής προσέγγισης στην επιστημονική ανακάλυψη.