Ο τραπεζικός κλάδος επιδιώκει ενεργά την ενσωμάτωση τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης, κυρίως λόγω της μεγάλης δυναμικής τους για την ενίσχυση της λειτουργικής αποδοτικότητας, τη βελτίωση της εξυπηρέτησης των πελατών και τη βελτιστοποίηση των εσωτερικών διαδικασιών. Αντιθέτως, η εφαρμογή της ΤΝ στον τραπεζικό τομέα δημιουργεί ποικίλα νομικά ζητήματα που εγείρουν την ανάγκη για προσοχή και ανάπτυξη κατάλληλου νομικού πλαισίου. Η τεχνητή νοημοσύνη είναι χρήσιμη στην ανάλυση πολλών δεδομένων που σχετίζονται με τους δανειολήπτες για τη σωστή αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα αθέτησης υποχρεώσεων. Τα συστήματα που βασίζονται στην ΤΝ ανιχνεύουν σε πραγματικό χρόνο την απάτη στις συναλλαγές των πελατών, εξασφαλίζοντας πολύ ασφαλέστερες χρηματοοικονομικές συναλλαγές με τις ταχύτερες ταχύτητες. Η τεχνητή νοημοσύνη χρησιμοποιείται για την ανάλυση των αναγκών των πελατών, ώστε να τους προσφέρονται χρηματοοικονομικά προϊόντα και υπηρεσίες εξατομικευμένα στις ανάγκες τους. Η υπηρεσία αυτή επιτρέπει στα αυτοματοποιημένα συστήματα να παρέχουν συμβουλές για επενδύσεις και διαχείριση περιουσιακών στοιχείων, καθιστώντας δυνατή τη διάθεση της υπηρεσίας αυτής σε ένα ευρύ φάσμα πελατών. Οι τραπεζικές υπηρεσίες χρησιμοποιούν την ΤΝ με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της επεξεργασίας τεράστιου όγκου προσωπικών δεδομένων που αφορούν τους πελάτες. Υπάρχει ανάγκη αυστηρής τήρησης της νομοθεσίας για την προστασία των δεδομένων. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη υπάρχουν απαιτήσεις που σχετίζονται με τον ΓΚΠΔ, ενώ παρόμοια καθεστώτα υπάρχουν και αλλού. Ειδικότερα, η τεχνητή νοημοσύνη πρέπει να χρησιμοποιείται σύμφωνα με ηθικά πρότυπα: πρώτον, όσον αφορά τη διαφάνεια των αλγορίθμων που χρησιμοποιούνται, και δεύτερον, την αποφυγή μεροληψίας κατά τη λήψη αποφάσεων. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να ανοίξει μια σημαντική λεωφόρο για την καινοτομία και τη βελτίωση των τραπεζικών υπηρεσιών. Προς αυτή την κατεύθυνση, ωστόσο, απαιτείται ένα σαφές νομικό πλαίσιο για τη ρύθμιση της χρήσης των δεδομένων, την παροχή προστασίας των καταναλωτών και την αποφυγή πιθανών καταχρήσεων που προκύπτουν από τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στον τραπεζικό τομέα. Ένα τέτοιο σωστό νομικό πλαίσιο θα συμβάλει στη μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων της ΤΝ στον τραπεζικό τομέα, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τους κινδύνους, συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση της εμπιστοσύνης των πελατών.